بالاخره NDA پردازنده های Core Ultra 200 اینتل تمام شد و بررسی های این نسل لانچ شدند. در این ویدیو نگاهی عمیق تر داریم به عملکرد Core Ultra 9 285K به عنوان پرچمدار، Core Ultra 7 265K به عنوان یک نمونه رده بالا و Core Ultra 5 245K به عنوان یک پردزانده میان رده. این پردازنده ها چه مشکلاتی دارند؟ چه مزیت هایی دارند؟ و در نرم افزارهای مختلف در چه جایگاهی قرار می گیرند؟ با من، جواد مظفری همراه باشید.
پس از مدت‌ها انتظار، اینتل پردازنده‌های جدید خود از سری Core Ultra را روانه بازار کرده است و پس از پایان مدت NDA، حالا امکان بررسی و مقایسه این پردازنده‌ها برای علاقه‌مندان فراهم شده است. در این مقاله، نگاهی دقیق‌تر به عملکرد سه پردازنده از این سری خواهیم داشت: Core Ultra 9 285K به عنوان پرچمدار، Core Ultra 7 265K به عنوان یک گزینه رده‌بالا و Core Ultra 5 245K به عنوان پردازنده‌ای میان‌رده. این پردازنده‌ها از معماری هیبریدی جدید بهره می‌برند و وعده عملکرد بهتری را در مقایسه با نسل قبلی دارند. در ادامه، عملکرد این پردازنده‌ها در نرم‌افزارهای مختلف و نقاط قوت و ضعف آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.
بررسی پردازنده‌های Core Ultra 9 285K / Core Ultra 7 265K / Core Ultra 5 245K
پردازنده‌های جدید Core Ultra اینتل همچنان از معماری هیبریدی استفاده می‌کنند که شامل ترکیبی از P-core (هسته‌های پرفورمنس) و E-core (هسته‌های کارایی) است. این طراحی به پردازنده‌ها اجازه می‌دهد تا در بارهای کاری مختلف عملکرد بهینه‌تری داشته باشند. در نسل جدید پردازنده‌های اینتل، IPC یا عملکرد در هر کلاک به طور قابل توجهی بهبود یافته است. طبق اعلام اینتل، P-coreها در این پردازنده‌ها 9 درصد نسبت به نسل قبل بهبود IPC داشته‌اند و E-coreها نیز 32 درصد IPC بهتر را ارائه می‌دهند.
یکی دیگر از ویژگی‌های مهم این نسل، بهینه‌سازی‌های انجام‌شده در بخش حافظه کش است. P-coreها اکنون 3 مگابایت کش L2 دارند و E-coreها دارای 4 مگابایت کش L2 هستند. کش L2 نسبت به کش L3 سرعت و پهنای باند بیشتری دارد که این می‌تواند تاثیر مستقیمی بر عملکرد کلی پردازنده داشته باشد.
علاوه بر این، پردازنده‌های جدید اینتل از Thread Director جدید بهره می‌برند که به پردازنده کمک می‌کند تا بارهای مختلف کاری را به طور بهینه بین P-core و E-core توزیع کند. در این مدل، Thread Director ابتدا کارها را به E-coreها اختصاص می‌دهد و زمانی که بار کاری افزایش پیدا کند، به P-coreها منتقل می‌شود.
سوکت جدید LGA 1851
یکی از بزرگ‌ترین تغییرات در پردازنده‌های جدید اینتل، استفاده از سوکت جدید LGA 1851 است. این اولین بار است که اینتل از این سوکت در پردازنده‌های دسکتاپی خود استفاده می‌کند. در مقایسه با سوکت قبلی LGA 1700 که توانسته بود طی 3 سال 3 نسل مختلف پردازنده‌ها را پشتیبانی کند، سوکت LGA 1851 برای پردازنده‌های جدید طراحی شده و نیاز به مادربردهای جدید از سری 800 اینتل مانند Z890 دارد. این تغییر سوکت به معنای این است که کاربران برای استفاده از پردازنده‌های جدید باید مادربرد جدید تهیه کنند.
نتیجه‌گیری نهایی
پردازنده‌های Core Ultra 9 285K، Core Ultra 7 265K و Core Ultra 5 245K اینتل با بهبودهای قابل توجه در بخش‌های مختلف، مخصوصاً در IPC و حافظه کش، عملکرد بهتری را در مقایسه با نسل قبلی خود ارائه می‌دهند. این پردازنده‌ها با معماری هیبریدی خود، به کاربران امکان می‌دهند که از عملکرد بهینه در شرایط مختلف بهره‌برداری کنند. تغییرات در سوکت و استفاده از Thread Director نیز به بهبود مدیریت بار کاری کمک می‌کند. با این حال، لازم است تا کاربران به خاطر سوکت جدید LGA 1851، مادربردهای جدید تهیه کنند که این موضوع ممکن است هزینه اضافی به همراه داشته باشد. برای دریافت آخرین اخبار و بررسی‌های دقیق‌تر از دنیای تکنولوژی و سخت‌افزار، به بنچیمو مراجعه کنید!
