انتظارها به سر رسید و بالاخره پردازنده‌های Core Ultra 200 اینتل معرفی شدند. پردازنده‌هایی با معماری کاملاً جدید، مصرف انرژی کمتر، خنک‌تر و کلی قابلیت‌های جدید در بخش اتصالات و I/O. البته به لطف رومرها تمام مشخصات پردازنده‌ها قبل از رونمای رسمی منتشر شده بود و همین امر هیجان اولیه را از ما گرفت. به واقع وقت آن بود که اینتل از پردازنده‌های جدید رونمایی کند تا از شر مشکلات پردازنده‌های نسل 13 و 14 رها شود.
پردازنده‌های جدید اینتل همچنان از معماری هیبریدی استفاده می‌کند یعنی ترکیبی از هسته‌های P و هسته‌های E. مهمترین عامل شناخت تفاوت عملکرد پردازنده‌ها نسبت به نسل قبل IPC است. بر اساس گفته اینتل هسته‌های P نسبت به نسل قبل 9 درصد IPC بهتری دارند ولی در هسته‌های E شاهد 32 درصد IPC بهتر هستیم. همچنین اینتل در بخش حافظه نهان یا کش بهینه سازی‌های مختلفی را انجام داده. به طور مثال هسته‌های P دارای 3 مگابایت کش L2 و خوشه‌های هسته‌های E دارای 4 مگابایت کش L2 است. در واقع باید بدانید که حافظه نهان سطح L2 نسبت به L3 پهنای باند و سرعت بیشتری دارد. همین ساختار می‌تواند روی عملکرد پردازنده‌ها تاثیر مثبتی داشته باشد.
همچنین پردازنده‌های جدید از Thread Director جدید استفاده می‌کند. باید ببینیم که همچنان ویندوز برای سوئیچ کردن بین P-core و E-Core مشکل دارد یا نه. بر اساس گفته اینتل فرایند Thread Director طوری زمانبندی و برنامه‌ریزی شده که اول از هسته‌های E شروع کرده و بعد از بار کاری یا اجرای بازی به سمت هسته‌های P حرکت می‌کند. یکی از مهمترین تغییرات صورت گرفته در پردازنده‌های جدید اینتل استفاده از سوکت جدید LGA 1851 است. این برای اولین بار است که پردازنده‌های دسکتاپی اینتل از این سوکت استفاده می‌کنند. سوکت قبلی LGA 1700 با طول عمر 3 سال 3 نسل مختلف را تجربه کرد و اینک نوبت سوکت جدید LGA 1851 است. سوکتی که نیاز به مادربردهای جدید از سری 800 اینتل همچون Z890 دارد.
ادامه توضیحات معماری، مشخصات، تحلیل عملکرد و ارزش خرید را می توانید در ویدیو مشاهده کنید.
