معمولا تاریخچه بازی های مبارزه ای که بتوانید در آنها در یک دنیا آزادانه حرکت کنید به دوران کنسولهای مگا درایو و قبل تر از آن بازمیگردد، این نوع بازی ها زمانی برای خود شهرت و اعتبار زیادی داشتند، اما شرکت Capcom با علم به این مساله که این سبک بازی ها چقدر می توانند جذاب و مفرح برای مخاطب خود باشند دست به ساخت یکی از جاه طلبانه ترین عنوان های انحصاری برای کنسول پلی استیشن 2 زد. بازی God Hand یکی از عنوان های شرکت کپکام است که بسیار متفاوت نسبت ساخته های حال حاضرش می باشد. این عنوان مانند فیلم های معروف دهه نود پر از مبارزات تن به تن بود که چیزی فراتر نسل خود محسوب می شد، اما آیا خدای دست با تمام خوبی های خود می توانست ادامه داشته باشد؟
خدایی جدید برای پلی استیشن
همانطور که از نام بازی God Hand مشخص است با یک حجم سازی و ایده آل گرایی روبرو هستیم. بازی های زیادی در نسل ششم بر روی PS2 ظهور کردند که شاید هر کدام حجم زیادی از ایده و نوآوری را با خود به همراه داشتند که بازی خدای دست هم شامل این دسته بازی های می شد. خدای دست بر روی پلی استیشن 2 فراتر از دوره خود بود و دلایل زیادی هم برای آن وجود دارد که به آنها خواهیم پرداخت، در عین حال که می توانست فرنچایزی ادامه دار هم باشد ولی نشد که به آن هم خواهیم پرداخت.
سبکی فراموش شده
این یک واقعیت بی چون و چرا است که در هر دوره ای ذائقه مخاطبان تغییر می کند و هیچ گاه نمی شود بع یک فرمول جواب پس داده بسنده کرد. در دوره کنسول های کلاسیک مانند سگا و میکرو با تعداد زیادی از بازی های مبارزه خیابانی مواجه بودیم که همه ما با کمال میل آنها را ده ها بار تجربه می کردیم، الما با گذشت زمان همه چیز تغییر کرد و با سبک های جدیدتر و اشکن تری مواجه شدیم. بازی God Hand تمام سعی خود را کرد تا دوران باشکوه را دوباره تکرار کند و یک مبارزه تن به تن حیرت انگیز را ایجاد کند که البته در موارد زیادی به موفقیت بزرگی رسید. این عنوان مبارزه ای در سال 2006 بصورت انحصاری برای پلی استیشن 2 عرضه شد و به سرعت هم طرفداران زیادی پیدا کرد.
یکی از اتفاق های بسبار خوب برای این عنوان افتاد و سه نابغه به نام های شینجی میکامی، آتسوچی اینابا و هیروکی کاتسو استودیو Clover را تاسیس کردند. وقتی که افراد چنین بزرگی در کنار هم جمع می شوند انظار عموم از آنها بسیار بالا است تا عنوان هایی خلق شود که شایسته باشند. این استودیو شاهکاری هنری به نام Okami را به صنعت گیم معرفی کرد که هنوز هم ستایش می شود. در ادامه کار خود به سراغ ساخت یک عنوان جنون آمیز به نام Viewtifful Joe رفتند. این عنوان از لحاظ تجاری آنچنان نتوانست موفق باشد ولی تمام آنچه که این عنوان را شکل داده بود دارای ارزش ذاتی بسیار بالایی بود. کار برای Clover کمی سخت بود چون هنوز کاری را که باید انجام می دادند زمانش فرا نرسیده بود تا اینکه به فکر احیای یک سبک افتادند، سبکی می توانست آنچنان خطرناک و در عین حال جذاب باشد که همه را حیرت زده کند.
داستان
بازی God Hand داستان در عین حال که بسیار ساده و بدون جزئیات است اما دلیل خوبی برای ادامه دادن را فراهم می کند. داستان در مورد پسر جوانی به نام Gene است که در بازوی خود قدرتی عجیب و ماورایی دارد و می تواند به کمک آن فنون مرگباری را اجرا کند. در همین حال فرقه ای شیطانی بر سر راه او قرار می گیرد و قصد این را دارد که این قدرت را از جین بگیرد تا با استفاده از آن فرمانروایی دنیا را بدست بگیرند. جین به همراه دوسنت خود اولویا از شهری به شهر دیگر سفر می کنند اما نمی توانند از دست آنها فرار کنند و در نهایت فقط یک راه باقی می ماند که جین قدرت دست خود را آزاد کند و با دشمنان خود مبارزه کند. هماطنور که خدمت شما عزیزان عرض کردم داستان بسیار کلاسیک و به قول معروف دم دستی است اما همینکه شبیه به فیلم های معروف این سبک است حس خوبی را به مخاطب القا می کند.
یکی از بدی های گادهند در ابتدا خود را نمایان می کند و شما شاهد نمایش هیچ دمو یا فیلمی برای آغاز نیستید و به یکباره خود را در مرحله شروع پیدا می کنید! کمی عجیب است چون دیگر ساخت چنین فیلم های افتتاحیه ای کاملا تبدیل به یک استاندارد شده بود، در واقع خود کپکام هم یکی از شروع کننده ها برای این استانداردسازی بود اما در خدای دست مثل اینکه یادش رفته بود.
گیم پلی
جین دشمنان زیادی دارد و باید از شهری به شهر دیگر سفر کند. همانطور که گفتیم سبک بازی کاملا مبارزه ای است، پس باید انتظارمان کاملا برآورده شود و کپکام در این زمینه شما غرق در خود خواهد کرد. جین می تواند بیشتر از صد فن مختلف را بر روی دشمنان پیاده کند و با توجه به اینکه حرکات جین با موشن کپچر ضبط شده اند حس خدای دست بودن بخوبی به شما القا می شود. بازی از ضرباهنگ بسیار خوبی در مبارزات بهره می برد و گاها هم با یک غول مرحله روبرو می شوید که بسیار جان سخت هم هست و همین هم باعث شده که حس نوستالژی این عنوان بسیار بالا برود. با پیشرقت در بازی می تواند به گنجینه فنون رزمی دست پیدا کنید و جالب اینکه می توانید به ره شکلی که مایل هستید آنها را بر روی دسته جاگذاری کنید. عرض کرده بودم که بازی کاد هند از رمان خود بسیار جلوتر بود و می توانست با رعایت مواردی مهم جای خود را پررنگ تر کند.
بازی دوربین بسیار بدی دارد و به گونه ای کار شده که به درستی بر روی شانه جین قرار نمی گیرد و عادت کردن به آن چند ساعتی زمان میبرد و کنترل غیر عادی کاراکتر اصلی هم به سختی آن اضافه می کند. اما بعد از اینکه چند دشمن را با مشت و لگدهای خود خورد کردید حس قدرت وجود شما را فار می گیرد و تازه متوجه قدرت دست خود می شوید! بازی فقط از شما کمی فرصت می خواهد تا داشته های خود را به خوبی به نمایش بگذارد.
همچنین در بازی قابلیتی به عنوان سفر به جزیره ای برای تمرین های سخت قرار داده شده تا بتوانید قدرت های خود را افزایش دهید.
گرافیک
بازی گادهند از لحاظ گرافیکی فراز و نشیب های زیادی دارد و یکی از عواملی که نتوانست ماندگار شود همین مساله است. توسعه دهنده در عین حال که هیچ دموی پیش در آمدی را برای مخاطبان خود آماده نکرده به یکباره شما را وارد مرحله ای پس زمینه ای ساده و بی روح می کند که حس عجیبی در آن هم نهفته است. شما رد طول بازی نمی توانید مرحله ای را پیدا کنید که از لحاظ بصری در شما تاثیر خوبی بر جای بگذارد، ولی در عوض سازنده تمرکز خود را بر روی مدلسازی ها و چهره شخصیت ها گذاشته است و انصافا هم در این مورد فوق العاده کار خود را انجام داده است. چهره های شخصیت ها مخصوصا جین بسیار عالی و پر جزییات هستند، جزییات آنقدر خوب کار شده اند که حنتی درد کشیدن را می توانید در چهره شخصیت ها ببینید! واقعا حیرت انگیز است ولی همین هم باعث شده که توسعه دهنده تمام توان خود را معطوف به شخصیت ها کند و بازی را دچار یک دوگانگی عجیب کند. در مجموع گرافیک بازی گاد هند فراتر از کنسول پلی استیشن 2 بود و هر کسی را مجذوب خود می کرد.
موسیقی و صدا
موسیقی بازی در سبک راک است اما سبک و سیاق بسیار خاصی دارد ولی وقتی که وارد مبارزه های پی در پی می شوید حسابی شما را همراه خود می کند و از شنیدن آنها حس قدرت می کنید. اما دوبله بازی بسیار ضعیف کار شده و با دیالوگ هایی کاملا سطحی طرف هستیم.
در پایان باید بگویم که God Hand نمی تواند نظر هر کسی را به خود جلب کند و گیمرهای کلاسیک مخاطب اصلی آن هستند و تماما عاشق آن خواهند شد و بارها آن را تجربه خواهند کرد. توسعه دهنده می توانست با رعایت کردن نکاتی که در بالا ذکر شد از خدای دست بازی بهتری بسازد.
آیا روزی کپکام به سراغ بازی God Hand خواهد رفت؟ آیا شما این بازی مبارزه ای را تجربه کرده اید؟