فراری در دهه 50 میلادی ساخت خودروی های خاص خود را با شیوه ای که آن روزها مرسوم بود آغاز کرد. خودروهایی که سقفی بروی سر راننده نداشت و با بدنه ای آیرودینامیک سعی بر این داشت تا محصولی سبک و استوار را بروی جاده ها ببرد.
دو مدل خاص آن سال ها یعنی مدل 750 مونزا که در سال 1954 ساخته شد و از یک موتور 3 لیتری قدرت می گرفت به همراه مدل 860 مونزا که تنها دو سال پس از مدل 750 ساخته و با موتور 3.4 لیتری روانه بازار شد. هر دو خودرو در آن زمان وزن کمی داشتند و به لطف طراحی خوب از مرکز ثقل پایینی سود می بردند.
اما همین دو اسطوره دهه 1950 میلادی ذهنیت ساخت دو مدل جدید بروی شاسی بهینه شده 812 Superfast را در ذهن فراری تقویت کرد. فراری با الهام گرفتن از دو خودروی یاد شده مدل های SP1 و SP2 را معرفی کرد. خودروهایی که مانند گذشته با حذف سقف تنها قادر به حمل یک یا دو سرنشین هستند.
فراری به لطف شاسی آلومینیموی که از 812 Superfast گرفته شده بود، با تیم فرمول 1 این شرکت همکاری گسترده ای داشت تا بتواند فرمول ساخت خودروهای فرمول 1 را بروی دو مدل SP1 و SP2 پیاده کند. استفاده از خنک کننده هایی که پشت سر سرنشین قرار گرفته است در کنار بدنه ای که به طور گسترده از فیبرکربن ساخته شده این نوید را می دهد که مونزا SP1 و SP2 از دیگر سوپراسپرت های فراری پایدار تر هستند.
این دو خودرو از موتور 12 سیلندر خورجینی استفاده می کنند تا در نهایت با تنفس طبیعی قدرتی برابر با 798 اسب بخار و 719 نیوتن متر گشتاور را مهیا سازند. البته فراری با بهینه سازی هایی که بروی کانال های هوا و کالیبراسیون ECU انجام داده است، تا حدی این قدرت را بیشتر کرده تا خودروهای یاد شده عملکردی بهتر از برادر بزرگتر خود داشته باشند.
اما تفاوت مدل SP1 و SP2 تنها در نوع چیدمان صندلی ها است. در مدل SP1 تنها صندلی راننده موجود است اما مدل SP2 قابلایت حمل سرنشین اضافه را نیز دارد.