همه گیمرهایی که نسخه های کلاسیک driver را تجربه کرده بودند، انتظار زیادی از عنوان Driver : San Ferancisco داشتند، عنوانی که قصد داشت نگاهی جدیدی به این فرنچایز داشته باشد.
او اولین راننده شهر بود
وقتی که هنوز بازی محبوبی مانند GTA پا به دنیای بازی نگذاشته بود، شرکتی به نام Reflections Int اولین بازی خود را با نام Driver برای کنسول پلی استیشن 1 ساخت و به سرعت مورد استقبال فوق العاده گیمرها قرار گرفت. این شرکت حالا با عنوان Ubisoft Reflections شناخته می شود و به فعالیت های خود ادامه می دهد. بازی درایور با سیستم رانندگی خاص خود و همچنین گرافیک فوق العاده برای دوره خودش، تبدیل به یک رقیب جدی برای عناوین ماشین سواری آن دوره شد.
استقبال بی نظیر از شماره اول باعث شد که ساخت شماره دوم کاملا قابل تصور باشد. بازی Driver 2 دست به حرکتی بسیار خلاقانه و عالی زد. حالا شما می توانستید با قهرمان خود یعنی جان تنر از ماشین پیاده شوید و در محیط شهر گشت و گذار کنید. می توانستید هر ماشینی را که دیدید و از آن خوشتان آمد بدزدید و از رانندگی با آن لذت ببرید. تنوع ماشین ها در شماره دوم بسیار بیشتر شده بود و گرافیک هم جلوه بهتری نسبت به قبل داشت.
شماره دوم تقریبا همزمان با انتشار اولین بازی GTA بصورت سه بعدی بود. بازی درایور 2 به شما یک دنیای آزادانه با ماموریت های داستانی بسیار مهیجی را ارائه می داد، اما بازی GTA 3 آنقدر افسارگسیخته بود بطوریکه همه چیز را به یکباره تغییر داد. شما در جی تی ای 3 می توانستید اسلحه های مختلفی داشته باشید و تیراندازی کنید، با شخصیت خود به هر جایی بدوید، بپرید یا آیتم های مختلفی که در محیط شهر قرار داشت را جمع آوری کنید.
اما بازی درایور 2 باز هم طرفداران خاص خودش را داشت، اما آنها انتظار داشتند که شماره سوم بزودی معرفی شود. شماره سوم به سرعت مراحل توسعه خود را شروع کرد و همه طرفداران درایور امیدوار بودند، اما محصول نهایی چیزی بود که هیچ وقت نباید ساخته می شد. گیم پلی بازی Driver 3 آنقدر ضعیف و دم دستی بود که اصالت سری را زیر سوال برد و فقط در زمینه گرافیک و جلوه های بصری خوب عمل کرده بود و حتی در زمان خود یکی از عناوین بسیار خوب برای رایانه های شخصی بود. جان تنر دوباره برگشته بود اما بازی دیگر حس رانندگی و راننده بودن نداشت و بیشتر به سمت اکشن گرایش پیدا کرده بود. در نقطه مقابل بازی GTA Vice City معرفی شد و درایور را زیر پای خود له کرد.
حالا دیگر کسی سراغ بازی درایور را نمیگرفت و همه فقط جی تی ای بازی میکردند. باز هم Ubisoft Reflections از اشتباه خود درسی نگرفت و عنوان جدیدی را برای آماده کردن داشت. بازی Driver Parallel Lines که به عنوان شماره چهارم هم شناخته می شد، یک اشتباه دیگر از توسعه دهنده آن بود. درایور 4 یک تقلید بی تفکر از سری بازی جی تی ای بود که حالا پرچم موفقیت را از راننده ربوده بود. فیزیک ماشین ها و کاراکتر واقعا فاجعه بود و فقط اسم درایور را یدک می کشید ولی دیگر بازی از فاز رانندگی خارج شده بود.
در سال 2010 مشخص شد که دوباره جان تنر قصد بازگشت به صنعت بازی را دارد و نام آن Driver : San Ferancisco بود. بازی پنجم از لحاظ داستانی کاملا آشفته و گیم پلی پر فراز و نشیبی داشت، اما در هسته خود چیزهای مهمی داشت که در زمان خود آن را تبدیل به یکی از بهترین های ماشین سواری تبدیل کرده بود.
روح راننده بیدار می شود
بازی Driver : San Ferancisco قصد داشت که حس و حال خود را کمی عوض کند و خود را از حالت جدی بودن خارج کند. بازی درایور مسیر مشخصی را تا شماره سوم داشت و ماجراهای تنر و جریکو را مشاهده می کردیم، اما در شماره سوم در پایان، هر دوی آنها زخمی می شوند و به بیمارستان منتقل می شوند. در ادامه می بینیم که که قلب یکی از آنها می ایستد و با کمک شوک قلبی دوباره به زندگی برمیگردد. اینجا دقیقا جایی است که داستان سرنخ خود را گرفته و شما را به سان فرانسیسکو دعوت می کند. چهره شخصیت ها به جز تنر، هیچ شباهتی به گذشته ندارد. تنر در یک حادثه رانندگی به کما میرود و شما می توانید روح اورا تحت کنترل خود بگیرید و سوار بر ملشین های مختلف شوید.
گیم پلی آشنا برای طرفداران سری
بازی های کلاسیک درایور از گیم پلی بسیار خوبی بهره می بردند، اما تنوع کم در ماموریت ها باعث می شد که شما بعد از مدتی از انجام خط داستانی اصلی خسته شوید. در درایور سان فرانسیسکو تنوع ماموریت ها بسیار زیاد است و شما هیچ موقع از انجام آنها خسته نمی شوید. فیزیک خوب ماشین ها و حس آرکید گونه گیم پلی برای شما لحظات خوبی را در رانندگی ایجاد می کند و باعث شده که حس شتاب، سرعت و فرمان پذیری در اتومبیل های مختلف تنوع داشته باشد و تنوع رانندگی را افزایش دهد.
در بازی درایور سان فرانسیسکو قابلیتی با عنوان Shift قرار گرفته که بوسیله آن می توانید از روح بودن تنر برای جابجایی در ماشین ها استفاده کنید. در حقیقت شما می توانید با شیفت کردن می توانید کارهای بسیار موثری در ماموریت ها انجام دهید و آنها را به اطراف یا ماشین های دیگر بکوبید. این شیفت کردن ها باعث خلق صحنه های تصادف زیادی می شود که دیدن آنها حسابی لذت بخش است. شما در طول بازی می توانید امتیازهای مختلف کسب کنید که بوسیله آنها می توانید قدرت های تنر، اتومبیل ها، گاراژهای خود را ارتقا دهید. گاراژهایی می توانید در سطح شهر خریداری کنید و ماشین های خود را در آنها ارتقا دهید.
گرافیک و جلوه های بصری
بازی درایور 1 و 2 در زمان خود یکی از بهترین ها بودند و در موارد بسیار زیادی به عنوان نماد قدرت کنسول پلی استشن 1 شناخته می شدند. اما بازی Driver : San Ferancisco مسیری کاملا متفاوت را انتخاب کرده بود، مسیری که پر از ضعف و بی برنامگی بود. محیط و فضای شهر بسیار بی کیفیت هستند و در ساخت آنها از بافت های بی کیفیتی استفاده شده است، اما در نقطه مقابل طراحی ماشین ها بسیار با دقت و زیبا کار شده است. زیبا بودن ماشین ها واقعا جای خوشحالی دارد ولی باعث شده که بازی در یک دوگانگی در گیم پلی گیر بیافتد و احساس می کنید که بازی Driver : San Ferancisco به هیچ وجه بالانس نیست. فیزیک ماشین ها بخوبی کار شده و شما در صحنه های اکشن شاهد اتفاقات جالبی هستید که می تواند برای طرفداران سبک ماشین سواری جذاب باشد. فضای شهر هم همیشه شلوغ و پر از ماشین های مختلف است و می تواند جولان گاه خوبی برای تصادفات جالب باشد! سرعت فریم بازی بر روی 60 تنظیم شده است که گاهی با افت فریم شدید مواجه می شویم که به هسته گیم پلی آسیب وارد کرده است.
یکی از نکتن جذاب سری بازی راننده، میان پرده های سینمایی و CG گونه آن بود که تا شماره سوم شاهد بهترین های آن بودیم اما در سان فرانسیسکو دیگر چنین چیزی را نمی بینیم. میان پرده ها در سان فرانسیسکو ترکیبی از صحنه های Real Time داده اند که چنگی به دل نمی زند.
موسیقی و صداگذاری
اگر که به دنبال صداهای کلاسیکی مانند مایکل مدسن هستید، بازی سان فرانسیسکو چنین چیزی را به شما ارائه نمی دهد. به غیر از گیم پلی همه چیز رنگ و رویی تازه به خود گرفته که زیاد سنخیتی با این فرانچایز ندارد. صداگذاری ماشین ها و محیط بخوبی کار شده، گرچه که عالی نیست.
در پایان باید بازی Driver : San Ferancisco را یک ریسک بی مورد در مجموعه دانست که ایده های خود را بر باد داد. اگر که قصد تجربه این فرنچایز را دارید به سراغ نسخه های کلاسیک بروید تا به لذتی بی حد و وصف از ساختار شکنی در سک نسل برسید.
